این درحالی است که در شرایط امروز چندان اوضاع اقتصادی جامعه پر رونق نیست و حتی شنیده می‌شود برای مواجهه با تنگناهای افزون‌تر در سال پیش رو باید کمربندها را محکم‌تر بست. به راستی شما دراین اوضاع با چه تمهیداتی شرایط مالی خانواده را مدیریت می‌کنید تا ریاضت اقتصادی؛ لذت روزهای سال نو را درکامتان تلخ نکند؟
مخارج هوشمندانه
گویا این ذات اسفند ماه است که آدم‌ها را بی‌خیال‌تر و رهاتر می‌کند. آن قدر که فقط دلشان می‌خواهد از حصار چهاردیواری خانه‌ها و محیط کاری بیرون بزنند و بی‌محابا خیابان‌ها و کوچه‌ها را زیرپا بگذارند. درست مثل مردم شهرما که این روزها در بازارها و مجتمع‌های تجاری می‌چرخند و سرآخر با بسته‌هایی از خریدهای مختصر، که شباهتی به خرید سال نو ندارد به خانه برمی‌گردند.
اولویت بندی خرید
رویا شریفی یکی از شهروندان مشهدی درباره اینکه چگونه هزینه‌های خریدهای نوروزی را مدیریت می‌کنید؟ به گزارشگر ما می‌گوید: سعی می‌کنم در حد امکان خریدها را با اولویت‌بندی کنترل کنم. به این ترتیب خریدهایی که ضرورت چندانی ندارد در مرحله دوم قرار می‌دهم. البته درحال حاضر اطرافیان در شیوه تصمیم‌گیری‌های ما نقش اثرگذاری دارند. چنانکه من اگر خودم تصمیم گیرنده باشم به هیچ وجه امسال آجیل و خشکبار مفصلی نمی‌خرم و به خرید قدری نخودچی و کشمش بسنده می‌کردم. مگر در سال‌های گذشته مردم چه می‌کردند؟ چقدر تجملات داشتند؟ البته من هم علاقه‌مندم که خشکبار با کیفیت و درجه یک را برای پذیرایی از میهمانان نوروزی تهیه کنم اما با این قیمت توانش را ندارم. چون نمی‌توانم به میهمانم بگویم که کم بردار و یا در ظرف‌های کوچک خودم بریزم و از میهمانان پذیرایی کنم و یا حتی با یک آجیل بی‌کیفیت که فقط با تخمه پر شده پذیرای میهمان‌ها باشم.
وی تأکید می‌کند: افرادی که توان اقتصادی چشمگیری داشتند هنوز هم به وفور بهترین خریدها را انجام می‌دهند اما درصد بالایی از جمعیت جامعه این امکان را ندارند. چرا که در دوسال گذشته هزینه‌ها به طور سرسام آوری رشد داشته است. چنانکه در دوسال پیش مرغوب‌ترین آجیل و خشکبار را می‌توانستیم با حدود ۷۰ هزار تومان تهیه کنیم اما در شرایط امروز برای خرید همین نوع آجیل باید حدود ۲۰۰ هزار تومان هزینه کرد.
زهرا حسینی، مادری که دو فرزند پسردارد نیز با اشاره به اینکه هنوز خرید چندانی نکرده، اظهار می‌کند: از مهم‌ترین شاخصه‌های مردم کشور ما میهمان‌نوازی و برگزاری میهمانی‌های به یاد ماندنی است؛ بنابراین من هم ترجیح می‌دهم با توجه به توان اقتصادی خانواده وسایل مورد نیاز روزهای سال نو را تهیه کنم. ازهمین رو با وجود گرانی‌های موجود بخصوص در زمینه تهیه آجیل و خشکبار؛ تصمیم دارم از خرید آجیل مخلوط صرف‌نظر کرده و خودم آجیل‌های مورد نظر و مرغوب را تهیه کنم. در زمینه خرید سایر ملزومات سال جدید نیز براساس اولویت هزینه خواهم کرد.
احمد رضا خیرخواه، پدر ۳۶ ساله نیز می‌گوید: طبق برنامه هر ساله ما خریدهای نوروزی را بتدریج و بر اساس امکانات اقتصادی و اولویت‌بندی‌ها انجام می‌دهیم. از همین رو سعی می‌کنم کیفی‌ترین کالاها را با قیمت مناسب تهیه کنم؛ بنابراین خودم را ملزم به خرید از هر مغازه یا فروشگاهی نمی‌کنم و چنانچه با تخفیف‌های مناسبی روبه‌روشدم با بررسی کالاها و قیمت آن‌ها استفاده می‌کنم. به این ترتیب امسال نیز که مردم نگران تورم و خریدهای سنگین سال نو هستند من همه خریدهای خانواده را انجام دادم و دیگر ناچار نیستم کالاهای مورد نیاز را شتابزده و با هزینه‌ای چند برابر و البته بدون کیفیت مطلوب تهیه کنم.
تقویت فرهنگ همدلی
برگزاری آیین‌های ملی و مذهبی در واقع نوعی رسانه جمعی هستند که به دیگر مردمان جهان پیام‌های فرهنگی، معنوی و اجتماعی جوامع را ابلاغ می‌کنند. مراسم نوروزی در جامعه ایرانی نیز پیام‌های متنوعی برای جهانیان دارد که از این موارد می‌توان به پیام همدلی، عدالت و برابری اشاره کرد. چرا که آحاد مردم این سرزمین تلاش می‌کنند با وجود تفاوت‌های اجتماعی و اقتصادی؛ در قالب آیین مشترکی به استقبال از سال نو بروند.
حذف خرید نوروزی
خسرو نویدی، فعال گردشگری که همراه خانواده برای خرید به نمایشگاه بین‌المللی مشهد آمده با شوخی می‌گوید: ما برنامه داریم امسال هیچ خرید نوروزی نکرده و تنها مایحتاج عادی و متعارف را تهیه کنیم. به نظر شما با بودجه‌های ما چه می‌شود بخریم؟ به نظرم برای پذیرایی ایام سال نو میوه و شیرینی کفایت می‌کند.
به هرحال امروزه که هر کیلو آجیل و خشکبار حداقل۱۵۰ هزار تومان قیمت دارد و باید برای یک میهمان‌نوازی متداول سه، چهار کیلو آجیل خریداری کرد؛ تهیه آن برای همه مردم مقدور نیست.
در حالی که از اصول برگزاری مراسم سال نو در جامعه ایرانی؛ کمرنگ کردن تفاوت‌ها و تقویت برابری و همدلی است. این پدر ۲۷ ساله در پاسخ به اظهارات فعالان اقتصادی که معتقدند «قیمت‌ها در کشور گران نشده بلکه توان اقتصادی مردم کاهش داشته»، اظهار می‌کند: تحصیلات دانشگاهی من مهندسی است اما چون در این زمینه حقوق کافی نداشتم، در حوزه‌ای دیگر به کار مشغول شدم. چرا که هیچ شرکت مهندسی حاضر نشد بیشتر از ۲ میلیون تومان حقوق بدهد.
درحالی که با این میزان نمی‌توانستم جوابگوی هزینه اجاره خانه و مخارج زندگی متعارف خانواده باشم. به هرحال آن قدر در سال‌های اخیر هزینه‌ها رشد داشته که دیگر نمی‌توان جوابگوی هزینه‌های معمولی زندگی بود. چنانکه من در سال ۹۳، ۲ میلیون تومان درآمد داشتم می‌توانستم با همین میزان و بدون دغدغه امورات زندگی‌ام را مدیریت کنم و حتی پس‌اندازی داشته باشم؛ اما در حال حاضر با افزایش تورم نه تنها با ۲ میلیون تومان که با چند برابر این میزان هم نمی‌توان با آرامش و بدون نگرانی، هزینه‌های جاری و متعارف خانواده را پرداخت کرد.
منبع: روزنامه قدس
انتهای پیام/
نظر شما